Dinsdag 2 maart 2010

 

Om half 7 uit bed want om 7:00 uur wordt ons ontbijt gebracht. Wederom een Engels ontbijt.
Om half 8 weggereden op weg naar de B&B Aliwal Dive Center in Umkomaas.
We hebben een zeer mooie route gereden langs suikerrietplantages. Helaas ging het onderweg regenen, maar af en toe ook droog zodat we van het uitzicht konden genieten. Vooral het stuk tolweg was prachtig!
Om half tien zijn we gearriveerd en konden we gelijk inchecken, maar eerst de duik gereserveerd voor Alexander de daredevil. Hij wilt morgenochtend gaan duiken en het liefst de tijgerhaaien ontmoeten. Om 7:00 uur morgenochtend moet hij paraat staan.
Eventueel wilt hij een tweede duik gaan maken, maar dat zien we dan nog wel.
We zijn, nadat we onze spullen op de kamer hebben gelegd, een strandwandeling gaan maken langs de kust. Het was erg winderig maar droog!
Nu lekker op de veranda van het duikcenter dit verslag bijwerken en op internet onder het genot van een zonnetje, koffie en cola.
Voor het avondeten zijn we naar Sebastian’s gegaan….was toch zeker zo’n 3 minuten lopen. Het eten was hier prima.
Vanavond weer vroeg naar bed gegaan en een dvd gekeken.
Om half 7 gaat morgen de wekker weer.

Overnachting: Aliwal Dive Center
Diner: Sebastian’s
Bezienswaardigheden/Atracties: Duiken met Aliwal Dive Center
Gereden afstand: 192 km

 

Woensdag 3 maart 2010

 

Zoals gezegd liep om half 7 de wekker af, ware het niet dat we deze al om kwart over 6 hebben uitgezet, we waren zoals gewoonlijk weer vroeg wakker. Het was een warme, kleffe nacht en hadden de airco op 26 graden gezet en de plafondventilator aan.
Onder de douche gesprongen en Alexander heeft zijn camera in het onderwaterhuis gemonteerd, klaar voor de duiken.
Om 6:45 uur waren we beneden en hebben alle bagage weer in de auto gezet.
Even was er paniek toen Alexander zijn logboek van het duiken niet kon vinden. Alle tassen weer uit de auto en nagekeken. Nog maar een keertje onder de autostoel gekeken en ja hoor…toch nog gevonden.
Alexander heeft een duikpak aangetrokken en om half 8 is hij met een andere duiker weggebracht naar de plaats waar de zodiac vertrok.
Ik heb heerlijk op de veranda een boek gelezen voorzien van koffie en een asbak. No problemo. Het weer wilde niet echt meewerken, zwaar bewolkt en af en toe een bui.
Rond 10:00 uur kwam Alexander weer terug van de duik. Het was niet echt spectaculair geweest, tenzij je de ‘surf’ als spectaculair beschouwd. Ze werden nagenoeg continue onder water een meter of 5 verplaatst zonder dat te willen, door de golven die onder water goed merk/voelbaar waren. Daardoor heeft hij ook niet veel foto’s kunnen maken. Maar toch heeft hij dit best een leuke duik gevonden.
Echter was dit niet voor herhaling vatbaar en zag hij af van een tweede duik. Hij was blij dat hij met beide voeten weer op vaste wal stond.
We hebben het (Engelse) ontbijt besteld en gegeten op de veranda. Daarna afgerekend en vertrokken om 11:42 uur. Maar we moesten eerst nog even naar een duikwinkel een klein stukje verder (langs het strand waar we gisteren gewandeld hadden) om een nieuwe (duik)tas te kopen. We hadden vanmorgen een flinke scheur geconstateerd in de tas die we elke dag gebruiken voor onze bagage. En dus steeds mee nemen de huisjes in. Gelukkig hadden ze een prima tas!

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

De volgende bestemming is 268 km verderop in het Sani Pass Hotel. Volgens de TomTom zou dit ritje 5 uur en 23 minuten duren. Maar dit werd onderweg steeds herberekend en gelukkig steeds korter. Onderweg in de regen en mist gereden, zeker wanneer we hoog in de bergen waren. Onderweg even de tank volgegooid omdat je maar nooit weet wanneer de volgende benzinestation zich voordoet.
De laatste 10 km naar het hotel toe was hobbelig. Hoe hobbelig? Heel hobbelig! We waren blij dat het toen niet regende met al dat gezigzag om de gaten te ontwijken. Maar we waren gewaarschuwd dat dit stuk slecht zou zijn (maar het viel ons toch gelukkig erg mee). Ook kwam de zon weer om een hoekje (wolkje) kijken en dan ziet de wereld er beter uit.
We waren al om 15:06 uur bij Sanipass Hotel. Even ingecheckt en de spullen op de kamer gezet. Natuurlijk eerst even een foto gemaakt van de kamer.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Alexander had al snel ontdekt dat er gevist kan worden bij het hotel. Dus een vlieghengel en kunstaas gehaald bij de receptie en op naar het meertje waar forel in zwemt.
Helaas geen vis gevangen. Toen Alexander zijn kunstvlieg kwijt was geraakt zijn we een eindje gaan wandelen. Het terrein is enorm groot, golfbaan, tennisbaan, zwembad etc.
Er bevindt zich ook een krakkemikkig hangbrugje over water….of ik er overheen wilde om naar de andere kant te gaan. Uhhh…tja…toch maar doen dan. Maar dat zag er niet heel stevig uit! Eindelijk aan de overkant bleek dat er ook terug gegaan moest worden over dat ding. Nou lekker dan! Maar we hebben het overleefd.
Na een eindje gewandeld te hebben zijn we op het buitenterras gaan zitten, maar het werd al snel te koud. Je zag de bergen in de mist verdwijnen…best snel.
Dus hebben we binnen maar wat gedronken met een mooi uitzicht op de bergen.
Terug naar de kamer en even een lange broek aangetrokken om naar het restaurant te gaan. Hier was een buffet en het smaakte ons prima. Het was inmiddels erg druk geworden!
Vanavond weer op tijd slapen en hopelijk worden we morgen pas wakker als de wekker afloopt om 8:00 uur. We gaan om half 10 namelijk mee met een 4x4 drive (oftewel een jeeptocht in deze omgeving). Dit schijnt tot een uur of 4 te duren. En morgen slapen we nogmaals in het Sanipass Hotel. Een rustige dag waarop Alexander geen stuur ter hand hoeft te nemen.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Overnachting: Sani Pass Hotel
Diner: Sani Pass Hotel
Bezienswaardigheden/Atracties: Schitterende omgeving!
Gereden afstand: 267 km

 

Donderdag 4 maart 2010

 

Vanochtend om 8:00 uur zou de wekker aflopen. Dat deed ie ook hoor. Maar om 5:11 uur werden we gewekt door het geluid van een sleutel die in ons slot werd gestoken. Waarschijnlijk iemand die de verkeerde deur had. Maar ja, wakker ben je dan wel. Ook daarna redelijk wat geluiden in de gang, de mensen die hier gisteren waren gearriveerd voor een mountainbike-rally die jaarlijks wordt gehouden, gingen blijkbaar op pad. Enfin, die mensenmassa was er in elk geval niet meer toen wij de ontbijtzaal betraden om iets na 9:00 uur.
Snel het ontbijt gegeten (Engels wederom) zijn we in de receptieruimte gaan zitten, hier zou de chauffeur van de jeep zich ook melden.
Na de benodigde gegevens ingevuld te hebben, ook die van je paspoort, mochten we in de jeep. Er waren nog 4 andere gasten in de jeep uit Zwitserland. De tocht naar Lesotho kon dus beginnen. Toen we wegreden was het erg bewolkt bij het hotel, wat overigens ook in de bergen ligt. Maar amper op weg kwam de zon er door.
De chauffeur vertelde dat de tocht naar boven, waar het hoogste café/restaurant Sanipass ter wereld ligt, zo’n 2 en een half uur zou duren.
En je kan wel stellen dat een jeep noodzakelijk was daar. Het begin was best te doen, maar al snel werd het ruwer, mede door de hobbels, bobbels, gaten, stenen en keien op die weg. Eigenlijk kan je het niet eens een weg noemen, hoewel…its the only way up.
Onderweg nog een aantal keer gestopt om foto’s etc te kunnen maken. Ook wees onze gids ons op de ‘African Flowers’ langs de route hier (lege blikjes cola etc.)

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Na een tijdje arriveerden we bij de Zuid-Afrikaanse grens, hier zijn onze paspoorten gecontroleerd en gestempeld en onze tocht ging verder in Niemandsland (al hoewel dat niet helemaal klopt want het hoort officieel bij Zuid Afrika). Na heel wat bochten, wateroversteekjes, hobbels, bobbels, haarspeldbochten, zeer grote keien en zeeeeeer steile helling etc. (dit moet je gezien hebben om te geloven) kwamen we aan bij de grens van Lesotho. Er werd verteld vooral geen foto’s of film te maken van dit grenskantoortje. Ze zijn zeker bang dat we spionnen zijn ofzo. (overigens zitten ze hier een spelletje kaart te spelen).
Ook hier paspoortencontrole en stempels. Het was hier al een stuk kouder en waren we blij met onze vesten. Bij de grens waren al meteen het restaurant/cafe zichtbaar en wat hutjes van bewoners uit Lesotho. Maar eerst zijn we een aantal kilometers het platte land (jawel plat) doorgereden tot aan het eerste dorpje van Lesotho. Deze mensen wonen in hutten gemaakt van keien, stront en stro met een dak van gras wat om de 2 jaar vernieuwd moet worden. Dit zijn de enige materialen die voor handen zijn, er groeien daar geen bomen, dus geen hout.
In dit dorp mochten we in een huisje binnen. Hier kregen wij uitleg hoe deze mensen leven. Ze leven van de opbrengst van de wol van schapen en angora-geiten.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

In het hutje is maar 1 deur (uit de windrichting en naar de zon toe gericht) en geen ramen. Deur aan de andere kant zou geen goede keuze zijn…te veel wind en kou naar binnen en kans dat het dak eraf wordt geblazen door de wind. In het midden van elk huisje, die overigens allemaal rond zijn, ligt een grote platte kei wat tevens dienst dient als vuurplaats waarop gestookt wordt (geen hout of houtskool maar dung oftewel: stront). De vloer, ook van stront (natuurlijk allemaal ingedroogd en mooi gladgestreken) wordt door de steen verwarmd omdat de steen groter is dan dat ie zichtbaar is….de vloer is er rondom heen gemaakt….hier kost het ons een vermogen om vloerverwarming aan te leggen, daar het is een noodzaak om wat langer de warmte binnen te kunnen houden. Ze slapen op de grond onder dekens. In het dak zit overigens geen gat voor de rook. De rook kan via de dakbedekking van gras zo naar buiten en de regen kan niet naar binnen. In de winter kan het daar zeer koud worden…zeker met de wind die er altijd waait! De kinderen die in dat dorp wonen gaan 40 km verderop naar school. Een eindje wandelen dus, of te paard. Er gaan overigens ook taxi’s voor deze bewoners naar beneden over dezelfde weg die wij hebben gereden. Dat zijn van die busjes waar normaal 8 personen in kunnen, nou…hier passen er veel meer in, met kids op schoot en boodschappen en hun hele hebben en houwen erbij hoor. En dan te bedenken dat ze die weg zo moeten afrijden of oprijden. Ik moet er niet aan denken! Maar voor de plaatselijke bewoners is deze taxi erg duur.
Na deze uitleg kregen we een stuk brood wat deze vrouw net had gebakken. De deksel met daar bovenop de hete shit ging eraf en in de pan lag een heerlijk ruikend, vers brood. We mochten allemaal een stuk proeven. We zouden ook nog hun befaamde bier krijgen, maar dat was niet aanwezig. Na dit alles kwam er een stuk plastic op de grond en ze spreidde hier haar koopwaren uit…als een soort tupperwareparty dus. De spullen die verkocht worden zijn door hun gemaakt met spullen die ze voorhanden hebben. Gras en wol dus. Mandjes, dekseltjes, korfjes, hoeden (traditionele Lesotho hoeden) en gebreide mutsen van angora geitenwol. Spullen waren niet goedkoop voor wat gras, maar ja….who cares, dus 2 mandjes aangeschaft.
Bij het verlaten van het huisje kwamen er andere bewoners een aubade brengen d.m.v. zelfgemaakte instrumenten (blik en hout…ergens gevonden blijkbaar) Deze mensen hebben we als bedankje maar elk 2 Rand gegeven (= 2 eurocent). Lijkt niet veel, maar voor hun best wel.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Nadat we weer in de jeep gestapt zijn, zijn we terug gereden naar het Sanipass restaurant/café. Hier natuurlijk weer foto’s geschoten en een lunch gegeten en de wolken hingen nu al erg laag tussen de bergen.
Nadat iedereen op z’n gemak had gegeten werd de terugtocht weer in gang gezet. Wederom 2 paspoortcontroles (ach hebben ze wat te doen in werkelijk the middle of te Mountains. Een kaartje leggen doen ze blijkbaar in de overige tijd) en veel gehobbeldebobbel. Eenmaal over de helft van deze tocht begon het te regenen. Gelukkig hebben we het grootste deel van deze dag droog weer gehad met een zonnetje.
Om kwart voor 4 waren we weer bij het hotel, even wat tv gekeken en dvd en om 7 uur naar het restaurant gegaan. Wat een rust hier vergeleken met gisteren.
De wekker staat op 7:30 uur want we willen rond een uur of 9 vertrekken naar de volgende B&B.

Overnachting: Sani Pass Hotel
Diner: Sani Pass Hotel
Bezienswaardigheden/Atracties: Schitterende omgeving.
Gereden afstand: 0 km wel met 4 X 4 met chaufeur op pad geweest

 

Vrijdag 5 maart 2010

 

Vanmorgen weer op tijd wakker voordat de wekker afliep.
Spullen ingepakt en bij elkaar gezet. Voordat we naar ontbijtzaal gaan al vast wat spullen in de auto gelegd. Om 8:00 uur zaten we aan tafel waar we ons ontbijt konden bestellen, natuurlijk vers fruit erbij, koffie, thee, vruchtensap. Alexander bestelde dit keer een champignonomelet en ik 2 gekookte eitjes, dit keer niet perse een Engels ontbijt.
Daarna afgerekend bij de receptie en ben ik even in het winkeltje van het hotel gegaan en Alexander heeft de rest van de spullen van de kamer afgehaald. Daarna alles in de auto gedropt en de reis aangevangen om 8:29 uur.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Vandaag gaat de reis naar Mfuli Game Lodge. Afstand is 392 km en de reistijd zou 6:49 uur zijn.
Het eerste gedeelte was dezelfde weg terug die we eerder naar Sani Pass hadden moeten rijden. Onderweg merkte je dat het zonniger en warmer werd, ook benauwder omdat we richting kust reden.
Eenmaal in de buurt van Durban (aan de oostkust) gingen we nu richting het noorden.
Mooie tolwegen, waar we meerdere keren tol hebben betaald. Nou zijn die bedragen eigenlijk lachertjes qua bedrag. Omgerekend een paar keer 70 eurocent en 1 keer 1 euro 40.
Ik moest voor Pietermaritzburg al naar het toilet, maar al met al heeft dit, ook dankzij de redelijke drukte op deze wegen, toch nog geruime tijd geduurd, maar geen mogelijkheid om een benzinestation te bezoeken. Uiteindelijk zijn we van de weg afgegaan en beland bij een mooie winkel in badkamers/tegels/sanitair etc. Hier ben ik gewoon naar binnen gestapt en netjes gevraagd of we gebruik mochten maken van hun toilet. Gelukkig mocht dat, zeer luxe daar zeg. (en nee…het was geen toilet in de showroom ;-)) We mochten zelfs gratis. Pff…het was een hele opluchting. Vervolgens het laatste stuk naar de B&B. Dat was toch nog wel een aardig stukje, mede dankzij de bergen en de wegen in de bergen.
Uiteindelijk waren we om 13:30 uur bij onze B&B. Ook hier was een misverstand over de datum waarop we zouden arriveren. Gelukkig hadden wij de bevestigingsmail van Corrie meegekregen en was het duidelijk de fout van de B&B. Maar hoera….. ze hadden een cabin beschikbaar.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Een leuk houten huisje met balkon. Eerst weer een paar foto’s hiervan gemaakt en vervolgens onze spullen in het huisje gezet. Daarna een wandeling gemaakt op het terrein. Hier lopen de dieren: 6 struisvogels, impala’s, zwijnen, gnoe’s (wildebeesten) en 2 zebra’s gewoon los op het terrein. Zelfs krokodillen zijn hier aanwezig, achter een hek. Behalve 1. Die is ooit een keer ontsnapt en woont nu zo’n beetje in de grote vijver op dit terrein.
We zouden vanavond in elk geval naar Shakaland gaan voor een show en een diner al daar. Even het juiste adres (Proteahotel) gevraagd aan de eigenaresse van de B&B en deze in de TomTom gezet.
Na een kop koffie en cola op het terras te hebben gedronken zijn we terug naar het huisje gegaan. Nog even wat gerust en om kwart over 5 zijn we naar Shakaland gereden.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

De TomTom wees ons echter niet de juiste plaats aan, maar tijdens de heenreis kon ik me herinneren op diezelfde weg een bord te hebben gezien naar Shakaland. Dit klopte gelukkig en konden we ons melden bij de ingang. Even de winkeltjes bekeken en ons gemeld bij de receptie.
Toen door naar het bargedeelte, waar we goed uitzicht hadden op het toneel. Maar hier zou de show zich niet afspelen bleek even later. Wel verzamelden de ‘spelers’ zich hier onder de geluiden van de houten xylofonen, gezang en gedans. We werden uitgenodigd de spelers te volgen naar het daadwerkelijke toneel een eindje verderop, dit onder gezang en brandende toortsen.
We kwamen aan in de ruimte waar de voorstelling plaats zou vinden. Vrouwen en mannen moesten gescheiden van elkaar gaan zitten.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

De show begon…met tromgeroffel etc.
Een geweldig spektakel om mee te hebben gemaakt! De dansen beelden diverse situaties van de geschiedenis van de Shaka uit.
De laatste dans was echter zeer actueel en het thema was: WK voetbal 2010. Mensen uit het publiek werden uitgenodigd om mee te doen. Ook blies een van de dansers op een Vuvuzela (de Zuid-Afrikaanse toeter die vaak door toeschouwers bij voetbalwedstrijden gebruikt wordt met een oorverdovend geluid).
De enerverende show duurde ongeveer 40 minuten. Daarna werden we onder begeleiding van gezang en fakkels begeleid naar de eetruimte. Het ziet er allemaal zeer mooi en indrukwekkend uit. De chief moest het voedsel als eerste proberen, als hij het goed had gekeurd mochten wij onze gang gaan aan het buffet. Heerlijk gegeten!
In dit park is trouwens ook de serie/film Shaka Zulu opgenomen.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Om kwart voor 9 zijn we weer teruggereden naar onze B&B en arriveerden we hier om tien over 9.
Even tv gekeken en dit verslag getypt. En dan weer ons bedje in. Morgenochtend hebben we om 9:00 uur ontbijt…buiten (als het weer meewerkt). Vandaag is het zonnig begonnen met 16 graden bij vertrek uit Sanipass. Maar hoe dichter bij de kust des te warmer werd het weer. Bij aankomst hier was het zo’n 26 graden alhoewel het bewolkt was. Het is nog steeds best wel warm. Toen we terugreden van af Shakaland was het nog 23 graden. Airco staat hier nu aan.
PC afsluiten en de vrijdag is al weer om.

Overnachting: Mfuli Game Lodge
Diner: Shakaland
Bezienswaardigheden/Atracties: Shakaland
Gereden afstand: 438 km

 

Zaterdag 6 maart 2010

 

Vanmorgen om 8 uur liep de wekker af en gelijk het bed uit en in bad gegaan. Daarna spullen ingepakt en in de auto gelegd. Op naar het ontbijt wat geserveerd werd op het terras onder een boom, lekker in de schaduw want de zon deed al aardig zijn best om 9 uur.
Om 9:40 uur vertrokken bij de B&B en toen was het al 26 graden.
Bij de stad Empangani hebben we getankt en kunnen we weer verder naar St. Lucia. Vandaag maar 113 km af te leggen en de reistijd bedraagt ca. anderhalf uur.
Rond 11:30 uur kwamen we aan bij onze volgende bestemming in St. Lucia.

prettyphotoprettyphotoprettyphoto

Hier bleek dat de aanbetaling niet binnen was, maar er was wel een kamer voor ons. Onze spullen naar de kamer gebracht en meteen gaan informeren waar we de boot op konden voor een rondvaart in het Wetland van St. Lucia.
Deze staat bekend om de nijlpaarden, krokodillen en visarenden. De lady of the house heeft meteen voor ons gebeld en gereserveerd voor de rondvaart die om 12:00 uur zou beginnen. Mooi op tijd waren we daar (was maar een klein stukje rijden). Eerst ter plekke even in een shopje gelopen en gekeken wat ze hier zoal aan handenarbeidspullen hadden.
Daarna ons gemeld en onze ‘ticket’ afgegeven. De boot kwam net terug en wij mochten opstappen. Een comfortabele boot lekker met stoelen met tafeltjes, bar en in de schaduw. We zijn vooraan gaan zitten om de beste plaatjes te kunnen schieten. Al snel zagen we de eerste nijlpaarden in het water. Er zijn hier grote groepen van aanwezig.
De bemanning zorgde voor een uitleg over wat we zagen. Ook een visarend gezien die in een boom zat, helaas niet vliegend op jacht naar een prooi in het water. Op de terugweg zagen we ‘m wel vliegen maar dat was te ver voor een goede foto of film.
Na een tijdje zagen we de eerste krokodil op een oever liggen. Naderhand volgden er meer. Er leven daar Nijlkrokodillen (die hebben een flink eind moeten zwemmen om in Zuid-Afrika te belanden…alhoewel…de Nijl ligt in Egypte en Egypte ligt in Noord Afrika).

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

We zagen ook een groep nijlpaarden op de oever, deze plonsden toen de boot dichterbij kwam allemaal het water in. Mooi gezicht, die logge beesten die toch razendsnel het water in gaan.
Ook zagen we werelds grootste reigers, goliathreigers. Echt heeeel groot.
Helaas was deze 2 uur durende tocht te snel voorbij. We zaten heerlijk met een lekker briesje op die schuit. Maar ja, aan alles komt een eind. Temperatuur was inmiddels opgelopen tot 30 graden.
Daarna zijn we nog even terug dat ene winkeltje ingegaan. Vervolgens de auto gepakt, nadat we de oppasser 3 rand hebben gegeven en terug gereden richting de mainstreet, hier is ook onze B&B. Hier is het zeer rustig overigens. De B&B ligt een aantal meters vanaf de mainstreet, hier de auto weer geparkeerd.
Daarna hebben we de mainstreet verkend, veel winkeltjes met souvenirs, groenten (buitenkraampjes), supermarkt, restaurants etc. Een stad met veel toerisme want om de paar meter zie je B&B’s of guesthouses.
Na wat winkeltjes te hebben bezocht was het tijd voor een koffie en cola. Heerlijk op een terrasje gezeten, pizza met vis besteld en samen gedeeld. We besluiten om vanavond hier ook te gaan eten.
Vervolgens terug gelopen naar de B&B, wat gerelaxed in de achtertuin en foto’s bewerkt op de laptop. Helaas geen internet hier.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Om 19:00 uur zijn we naar het restaurant gelopen en een visplateau voor 2 besteld. Helaas waren de garnalen net aardappelpuree en hebben ze dan ook niet opgegeten. Na wat wikken en wegen hebben we hier toch iets van gezegd. De manager kwam zich verontschuldigen en bood ons een gratis dessert aan. Daar was het ons niet om te doen, ook niet om korting, maar het is zo jammer van garnalen als ze zo smaken en zo van structuur zijn. Hij verontschuldigde zich duizend maal en gaf de chef natuurlijk de schuld.
Enfin, we hebben toch een ijsje genomen met banaan. En deze stond ook niet op de rekening.
Na het eten teruggelopen naar de B&B, even in de achtertuin gezeten en zo meteen naar bed.
Morgenochtend om 8:00 uur ontbijt en weer verder naar………

Overnachting: Igwalagwala Guest house
Diner:
Bezienswaardigheden/Atracties: St. Lucia Wetlands
Gereden afstand: 113 km

 

Zondag 7 maart 2010

 

Vanmorgen liep de wekker om 7 uur af, gedoucht en spullen ingepakt. Om 8 uur kregen we ontbijt.
Afgerekend en spullen in de auto.
Om 8:45 uur zijn we vertrokken op weg naar Hluluwe-Umfolozi, een Natuurreservaat waar de Big Five te vinden kan zijn. The Big Five van Afrika zijn: olifanten, leeuwen, neushoorns, buffels en luipaarden.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Om 10:00 uur arriveerden we bij de ingang van het reservaat. Alles was al vooruitbetaald en na het kopen van een kaart/gids van dit gebied konden we doorrijden, hier liepen al zwijnen (vlakvark).
Na een tijdje zagen we de eerste dieren, Impala’s (oftewel McDonaldshertjes). Na een tip van een andere bezoeker zijn we op zoek gegaan naar een cheetah die in een boom was gesignaleerd.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Onderweg zagen we olifanten, nog meer impala’s, vlakvark, zebra’s, neushoorns, wildebeast (gnoe), buffels en talloze vogels, maar helaas, zelfs na langdurig speurwerk….geen cheeta gevonden. Van iemand die deze ook al had gezien, hoorden we dat de cheeta inderdaad al foetsie was. Jammer maar helaas.
Wel leuke foto’s en filmpjes kunnen maken van bijv. zebra’s die de weg oversteken.
Om 16:00 uur waren we weer bij het beginpunt en vanaf hier zijn we de andere kant opgereden om naar ons huisje te gaan: Hiltop Camps (bungalowpark).

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Omdat dit nog steeds in hetzelfde park is konden we ook hier maar 40 km per uur rijden. Schoot niet op dus, maar uiteindelijk waren we om ongeveer 18:15 uur bij de ingang van dit camp. We kregen huisje 1 en hebben gelijk wat eten voor de braai ingeslagen omdat het weer nog erg goed was. Vandaag was het zo’n 30 graden met af en toe wat bewolking.
Eenmaal bij het huisje de spullen uitgeladen en de braai aangestoken met de houtskool die we hadden meegenomen van Avoca.
Heerlijk gegeten, daarna dvd gekeken en dit verslag getypt.
Zo meteen weer naar bedje toe omdat we morgen om 7:00 uur willen ontbijten. Dan moeten al wel de spullen in de auto liggen.
Morgen weer een flink aantal km voor de boeg, zo’n 475. Reistijd zou volgens TomTom 8:39 uur bedragen. Eens kijken of dat klopt.

prettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphotoprettyphoto

Overnachting: Hiltop Camps (dit is in Hluluwe-Umfolozi)
Diner: Braai
Bezienswaardigheden/Atracties: Hluluwe-Umfolozi
Gereden afstand: 183 km

 

Maandag 8 maart 2010

 

Vanmorgen liep om 6 uur de wekker af. Meteen in bad gegaan, spullen ingepakt en in de auto gedaan. Om iets na 7 uur reden we de auto bij het restaurant op de parkeerplaats.
Ontbijtzaal was in het hoofdgebouw en zag er prima uit. Het was in buffetvorm met heerlijk vers fruit, yoghurt, koffie, thee, vruchtensappen, kaas, brood, eieren in diverse hoedanigheden en natuurlijk de bacon, worstjes en baked beans. Voor mij (Helma) allemaal te heftig, dus gewoon toast met kaas. Alexander heeft scrambled eggs etc genomen. Daarna nog een heerlijk croissantje voor mij en een donut en een soort bolus (maar dan zonder stroop) voor Alexander.
Bij het vertrek uit het restaurant bleek dat we het ontbijt apart moesten betalen, wij dachten dat het inbegrepen was. Ach ja…
Bij de receptie nog een permit gehaald om het terrein te mogen verlaten. (Werkverschaffing en paparassen met stempels en handtekeningen zijn ze hier gek op hebben we gemerkt.)
Om 8:35 uur reden we het park weer uit…is toch zo’n 25 km rijden a 40 km per uur voor dat je bij de uitgang bent.
Permit en entreebewijs (van gisteren met streepjescode) laten zien en we konden op weg naar Barberton.
Het was toch wel een hele rit, maar al gauw ging er tijd af dat op de TomTom stond aangegeven (aankomsttijd).
Onderweg bij Pongola getankt en benen gestrekt. De eerste de beste 25 km hierna waren er wegwerkzaamheden waarbij steeds een rijbaan werd afgesloten. De plaatselijke bewoners (lees straatverkopers oftewel Hawkers) hadden het slim aangepakt. Ze liepen met bananen en appels langs de auto’s die moesten wachten. Hier werd grif verkocht aan de wachtende automobilisten. Het wachten viel achteraf wel mee, hooguit een kwartier denk ik. Het betroffen wel steeds lange stukken waaraan gewerkt werd. Maar de ene keer moesten we wel wachten en de andere keer mochten we gewoon doorrijden en moest het tegemoet komende verkeer wachten.
De route leidde ons o.a. door de stad Piet Retief…een grote stad waar volop mensen op de been waren, maar we konden toch lekker doorrijden. Ik sta er steeds van te kijken dat er zoveel mensen midden op de dag op de been zijn en overal maar oversteken of op de weg lopen.
We kwamen een eind daarna op een stuk waar werd gewaarschuwd voor criminaliteit en er werd gewaarschuwd om vooral NIET te stoppen op/langs de weg. Geeft geen prettig gevoel om daar langs te rijden, hoewel het er best mooi was met bossen voor houtproductie. En ik was blij dat we een goede, bijna zo goed als nieuwe huurauto hadden. Je wilt hier dus ook niet graag met pech langs de weg komen te staan.
Uiteindelijk kwamen we weer in de ‘normale’ wereld en zijn zelfs door/langs Amsterdam gereden. Van wat we te zien kregen leek het totaal niet op het Nederlandse Amsterdam. Vele, vele malen kleiner…een klein gehucht dus.
Gedurende de laatste km’s van deze route wilde ik (Helma) eigenlijk wel een toilet bezoeken, helaas bleken de tankstations niet echt op deze route te liggen…logisch met al die bergen.
Maar uiteindelijk, een uurtje voordat we arriveerden in Barberton toch nog een gevonden.
Het laatste stuk was erg mooi om te rijden door de bergen.
Vlak voor Barberton kregen we nog een controle van de politie (traffic control). Deze vroeg om het rijbewijs, vroeg waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen. Ach…hebben ze wat te doen. We mochten door.
Om 15:15 uur kwamen we aan bij deze B&B, na een paar minuten zoeken weliswaar.
We hebben hier zowat een eigen huis ter beschikking, huiskamer, badkamer, eetkamer, twee slaapkamers en een overdekte veranda, met uitzicht op het zwembad en dat voor maar 400 Rand (=circa 40 euro). Na uitleg over hoe en wat hebben we boodschappen gedaan bij Pick and Pay (supermarktketen in Afrika). We gaan weer braaien en hebben spullen voor het ontbijt gekocht, deze is niet inclusief, deze B&B is dus selfcatering.
Straks dus lekker eten en op tijd naar bed. Hopelijk is het morgen net zulk lekker weer als vandaag. Zonnig met wat bewolking en een temperatuurtje van zo’n 25 graden. Niet verkeerd dus.

Overnachting: Barberton Makhonjwa
Diner: Braai
Bezienswaardigheden/Atracties:
Gereden afstand: 549 km